Rodzina Bernatowicz h. Leliwa

Polski herb szlachecki. W języku staropolskim, leliwą był określany księżyc w niepełnym nowiu.

Opis herbu Leliwa:

W polu błękitnym półksiężyc złoty, nad którym takaż gwiazda.
W klejnocie na ogonie pawim – samo godło.
Labry herbowe błękitne, podbite złotem.

Seweryn Uruski krótko opisuje dwie lub trzy rodziny Bernatowiczów:

Jan, 1686 r. dziedzic dóbr Kretkomie v. Kretkompie na Żmudzi, jego syn Walenty, dziedzic dóbr Kretkompie, Kurciszki i Kłodno 1707 r., miał syna Jana, dziedzica dóbr Gurby, który walczył przeciw Szwedom 1702-1709 r., tego syn Dominik, po którym syn Tomasz, stolnik witebski 1783 r. pozostawił synów: Ludwika, w 1841 r. marszałka szlachty, Władysława, Aleksandra i Konstantego, ten ostatni z synami, Karolem i Marcelim, wylegitymowanych w Cesarstwie 1845 r. i zapisanych do ksiąg szlachty gub. podolskiej. Jan z synami: Kajetanem, Gabryelem, Stanisławem, Józef z synami, Janem i Ignacym i inni, osób 43, wylegitymowani w Cesarstwie 1860 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. mińskiej.

Dużo więcej informacji o podolskiej rodzinie pieczętującej się herbem Leliwa znajdziemy u Kazimierza Pułaskiego, na podstawie których opracowałem poniższe drzewo genealogiczne.

---

Pułaski Kazimierz, Kronika polskich rodów szlacheckich Podola, Wołynia i Ukrainy. Monografie i wzmianki; Wyd. Nakładem Księgarni Feliksa Westa, Brody 1911, t. 1, str. 7.

Uruski Seweryn, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej; Skład Główny Księgarnia Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1904, T. I, str. 144.